home home > budo > algemene informatie > stage shinkendo
 

 

Stage Shinkendo - oktober 2000

Ninja Turtles hakwerk

Obata27 -29 oktober afgelopen jaar, 2000, was er een trainingsstage van Toshishiro Obata Kaiso. 3 dagen lang zou de kleine, brede, kale Japanner, die ik voornamelijk ken als de rechterhand van Shredder in de films "Teenage Mutant Hero Turtles" les geven in de budo-vormen waar hij de stichter van is: Shinkendo en Aikido Buken. Buiten de Turtles heeft hij overigens in een stuk of vijftien films meegespeeld. En ik heb me laten vertellen dat hij in die film buiten acteerwerk ook een actieve bijdrage levert aan de kwaliteit van de gevechtsscenes; de 'choreography'. Jeroen vroeg me of ik interesse had om de zaterdag met hem mee te gaan naar de stage Shinkendo en zo gezegd, zo gedaan. We vertrokken op tijd, want tussen de ochtendles Aikido en de middagles Shinkendo zou er een demonstratie gegeven worden en die wilden we toch ook graag even meepikken. Bij Jeroen in de auto kon ik voor het eerst de folder goed lezen. Die zag er zeer goed uit. In kleur. Engels en Nederlands en met 4 foto's. Obata stond op iedere. Er stond (ik citeer) "Zijn [Obata Kaiso’s] onderwijzing legt de nadruk op zowel de praktische bekwaamheid, als op het diepere begrip van de klassieke krijgskunst". Nou, dat klonk goed! Verder: "Shinkendo is een fusie van verschillende Japanse zwaardvechtkunst tradities, die gegroeid en versplinterd zijn geraakt over de tijd, en de technische en structurele vernieuwingen van de stichter. Eéndrachtig vormt het een historisch nauwkeurig en veelomvattende stijl van de Japanse zwaardvechtkunst." Een mooie zin, maar één waarbij ik me wat meer zorgen maakte. Ik krijg dan een visioen van drie verschillend gekleurde Chinese porseleinen vazen, aan diggelen, waarbij een nieuwe vaas gelijmd is uit de brokstukken van de eerste drie. De resterende scherven worden onder de tafel geschoven en het bonte, enigszins instabiele eindresultaat heet een treffend voorbeeld te zijn voor de Chinese vazen in het algemeen. Hm.

De demonstratie was druk bezocht. Obata gaf een indrukwekkende demonstratie iaido weg, waarbij hij ~tig opgerolde rieten matten schitterend kliefde met zijn zwaard. Erg indrukwekkend om daar eens bij te zijn. Ik heb me laten vertellen dat Obata jarenlang in Japan kampioen helm-klieven was. En de demo deed vermoeden dat dat verhaal niet uit de lucht is komen vallen, vaardig is hij zeker! De aikido-demonstratie was daar de tegenpool van. Deze werd gegeven door Obata's sempai, een hippe Californiër (Obata woont sinds tijden bij Hollywood, schijnt) die eruit zag of-ie niet zeker wist wat hij het beste vond aan 'Holland', 'the old history or the green grass'. Tijdens de stage werd duidelijk dat deze sempai nu in Amsterdam woonde en er les geeft in Shinkendo en Aikido en de stage eigenlijk één grote reclamecampagne was waarbij Obata zichzelf als uithangbord voor de dojo van zijn sempai profileerde. Maar goed. De demonstratie ging niet naar Obata's zin, want terwijl zijn sempai duidelijk niet van te voren doorgesproken series liet zien, kwam Obata ineens de mat op en brak de hele demo af. Hij nam het heft in handen en sommeerde alle aanwezige leerlingen van zijn sempai die meededen te laten zien dat ze lagere-school koprollen konden maken, voorwaarts rollen, achterwaarts rollen, en jawel, de radslag. (Teenage Mutant Ninja Turtles? Hoezo?) Vervolgens knalde hij zijn sempai nog een paar keren heen en weer over de mat en dat was dat.

Toen begon de Shinkendo-les. Voor een vol lokaal begon Obata in hoog tempo ineens een aantal 'sort-of' staande iaidokatas door te nemen, waarbij hij 't voordeed en de rest 't maar verder zo goed mogelijk moest zien te volgen. Links slaan, rechts slaan, naar achteren schuiven, slaan, steek, slaan etc. Na de 3e serie had ik al geen flauw benul meer van wat de eerste was. Verder geen uitleg over wat Shinkendo nu onderscheidt van andere stijlen, geen woord wat leidde tot "dieper begrip van de klassieke krijgskunst". Na een hele tijd zo om ons heen geslagen te hebben, begonnen ineens een aantal twee-persoons oefenvormen. Probleem, te veel man om goed te kunnen bewegen. Dus werd zonder pardon de helft van de groep langs de kant gezet. Om de zoveel tijd ruilde de ploeg langs de kant dan met de ploeg op de mat en dat bleef zo de rest van de dag. Ik begon al te balen van de ƒ85,- die we betaalden voor een halve middag muurzitten. Maar ja, standaard praktijk in volle dojo's dus waarom niet op een stage?

samurai met bijlDe vaardigheid op de mat was trouwens niet zeer bijzonder. Er stonden een aantal mensen op de mat die waarschijnlijk net met budo waren begonnen en vandaag voor het eerst een boken vasthadden. Dat kan gebeuren bij een stage training dus Jeroen en ik probeerden zoveel mogelijk met elkaar te gaan trainen. Vervelend was dat dat niet getolereerd werd: Obata en zijn sempai verplichtten dat we moesten trainen met een leerling uit sempai's dojo, aangezien die er al wat meer vanaf wisten. Of zo. Maar ook hun niveau was zo bedroevend, dat ik op een gegeven moment aan mijn partner stond uit te leggen hoe een oefening moest en ondertussen vanuit m’n ooghoek zag dat ook Jeroen bij zijn partner probeerde te pompen met de kranen open. "Wie heeft er nu betaald voor deze les," schoot ’t door me heen. De boken die die Shinkendo-boys gebruikten waren ook… apart. De lengte van een boken, maar dan een ongeveer dubbel zo dikke doorsnede als een jo (!) en van een wit, beetje knoestig-kronkelige houtsoort. Met een mooie kanji erin gebrand. ’t Geheel zag er niet licht uit, maar wel solide genoeg om een japans zwaard hard-op-hard mee te blokken. Dat laatste was blijkbaar ook thema van de dag: concepten als 'uit de baan van de aanval stappen', 'meegaan' en 'ontwijken' heb ik in het Shinkendo nauwelijks gezien. Als iemand een beuk op je hoofd geeft, stevig blijven staan en gewoon je boken ertegenin rammen. Sommige slagen moesten zo hard en lang worden aangehaald dat je dus zelf achteroverhing om dan met een 'Canadian lumberjack'-beweging je zwaard naar voren te rammen.

Jeroen, Obata en MatthijsHier kwam een zwak punt van Obata naar voren; zijn geduld was bijzonder beperkt. "Brock 'n shuffre! Brock 'n shuffre!" galmde het telkens. Het duurde een tijdje voor ik doorhad dat hij als echte Japanner geen 'l' kon zeggen en dus 'blok en verschuif' bedoelde. Verder (misschien door de taalbarriere, Obata sprak nauwelijks Engels en natuurlijk geen woord Nederlands) bestonden zijn correcties uit het steeds harder herhalen van de verbetering, ook al had je geen flauw idee wàt hij nu precies bedoelde. "Reft. Reft! REFT!!" Wat nou links? Mijn voet? Mijn hand? Mijn hoofd?

De stage werd beëindigd met alle deelnemers op één lijn. Obata ervoor en één voor één werden de deelnemers naar voren geroepen en kregen een certificaat van deelname uitgereikt. Werkelijk een prachtstuk, het grootste wat ik ooit gekregen heb - en geloof me: ik heb een boel diploma's en certificaten bij elkaar gesprokkeld! Daarna was de afsluiting en gelegenheid op de foto te gaan. Wat we natuurlijk deden!

Jeroen en ik hebben wel het één en ander geleerd. Een blok die we nog nooit gezien hadden en wel apart was (benieuwd in welke stijl die oorsponkelijk zat). Verder heb ik nu nog meer waardering voor mensen die technisch misschien niet zo goed zijn, maar goed over kunnen brengen wat ze wèl weten.

Shinkendo komt op mij even Amerikaans over als McDonalds en karate met een pak aan in 4 kleuren. Van die drie prefereer ik de Mac. Licht teleurgesteld reden we naar huis. Ik ben onder de indruk van Obata's technische kwaliteiten. De man beweegt razend snel en slaat snoeihard. Maar zijn vaardigheid in het lesgeven in een ander land zette wat mij betreft de  kwaliteit van de stage training zwaar onder druk. Het 'brock en shuffre' galmde nog lang na in m'n oren.

Matthijs van der Zanden - handtekening en naamstempel

 


Laatste update van deze pagina: